Este
ano puxémoslle o nome do escritor de Celanova a unha aula de 1º de
ESO. Así estivemos a traballar a figura de tan ilustre poeta, e
dende a biblioteca convocouse un pequeno concurso. Así o alumnado
de 4º, 5º e 6º animáronse a seguir o exemplo do autor e,
baseándose no seu poema “María Soliña”, compuxeron uns versos
moi ben rimados, aquí tendes os dos gañadores..
Á
dereita o poema de Mª Lado e abaixo o de Clara Tomé, de 4º.
María
Soliña
Polos
camiños de Cangas
a voz do vento xemía:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
a voz do vento xemía:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
Nos areales de Cangas,
Muros de noite se erguían:
Ai, que soliña quedache,
María Soliña.
As
ondas do mar de Cangas
acedos ecos traguían:
ai, que soliña quedache,
acedos ecos traguían:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
E aquí temos os poemas inventados por Antía Santos de 5º (á esquerda), Anxo Alvite á dereita) e Tomás Quintáns de 6º (debaixo).
Comentarios
Publicar un comentario