De repente, sin previo aviso, todo cambió. Llevaba dos años esperando este momento, pero todo se echó a
perder.(María)Era el día de mi 18 cumpleaños
,pero se había muerto mi abuelo el día anterior(Alex). Así que, tristemente, debía cambiar la celebración de mi
cumpleaños por un funeral.(Gabriel).Se
trataba de mi abuelo, él me lo había enseñado todo y me había criado (Valeria).Desde el momento en que recibí la noticia no pude pensar
en otra cosa(Noa)Era incapaz de olvidar
todos aquellos años que habíamos compartido
y ahora ya no deseaba hacerme mayor, sino volver a ser una niña para
recuperarle.(Mateo)Para pasar más tiempo
junto aquel hombre , que con su sola presencia me infundía seguridad. Su
ausencia me provocaba un dolor casi físico y quería alejarme de aquel lugar.
En el cementerio el viento y la
lluvia me golpeaban con fuerza, como queriendo acompañarme en mi
tristeza(Martín). A mi alrededor la gente
observaba la escena y algunos se acercaban a decirme unas palabras, pero
yo era incapaz de reaccionar, no podía parar de llorar(Sara). Como sonido de fondo, mezclándose con los murmullos de la gente, la
tierra caía sobre el féretro de mi abuelo(Adrián)y con cada golpe de tierra
sobre mi abuelo sentía que se iba cerrando una etapa de mi vida e iniciándose
otra. Sola. (Uxía).
Jimena Castro 1 ° ESO A
ResponderEliminarLa parte que más me gustó fue el final .
EliminarGermán Castelo 1º ESO A
ResponderEliminarBastante entretido
EliminarEncantoume esta historia apertas para todos e moito animo que queda menos para volver a normalidade que xa vos bito moito de menos
ResponderEliminarEncantoume moito esta historia sobretodo a final que medeixou moi pensativa pero encantame dende aqui doubos moito animo que queda menos para vernos e abrazarnos estos dias non paro de pensar en vos un abrazo compis
ResponderEliminar